نِه دِلُم اَز تُو خُوشِس یار وُ نِه خُوش اَز دِگِرا
دائمَاً غُر مِزِنی هَر چِه کِه هَستُم دِ سِرا
ای هَمَه سالِ کِه اَز زِندِگیِ ما طِی شو
تُو بِدِی وَر دِلِ بی پیرِ مُو فِرمونفِرما
نَمدِنُم دُختِرِ شاهِ پِرِیونی کِه چِنی
بَعدِ چَن سال هَنُزکَم مِکُنی ناز وُ اَدا
خُوب وَیادِت مییَه او روز کِه دِ حُوضِ اَبِدی
دِلِ مُور با نِظِرِ تیزِ خُو کِردی پِرما
شیرِ پاک خُوردِیِ مار دی وُ بِدونِ کِم وُ کاس
دی مَحَلَّه بِزَه وَر دِیرِه رُسواییِ ما
خَلویُم بومَه وُ خِی عَمَّه وُ دُختِرخَلَه
تا کُنَن خِی پیِرُم دَستِ بِرِی مُو بالا
مِشوِرَت کِردَن وُ دوُ جَعم بِنا وَر ای شو
تا بیایَن هَمِهیِ قُوم بُه دِسبوُسِ شِما
روزِ بَعدِش دوُ سِه دُو مَدِرِ مُو زِمزِمَه کی
کِه هَمو اَوَّلِ کار دُختِرِگَه وَرگُف خا
خوش بِدُم تا کِه بِدُم یِک دو سِه سال بی بِچَّه
کِه بِیَگدو وَدی اومَه سِرِ کِلِّی کُبرا
بَعدِزو وَر رِدِ هَم بومَه بِه نورِ فانوس
مُحسِن وُ مِهدی وُ مَحبوبَه وُ مَنصور وُ رِضا
تا وَخُو اومِدِیُم پاک بِبو اُو بَندِر
مُو شِدُم بی رِمَق وُ زِلَّه وُ وَر حوُلِِ وِلا
مُور بِخاردَی هَمَهتِن تا کِه مُگُم پول نِدِرُم
وَرمِگی زَنِ تُو مَستی چِه کُنی بِچِّه گِدا
حالِ کِه پیر شِدِیُم یِکسِرَه غُرغُر مُکُنی
تا کِه رو وَر مُو مِیی خِی خُو مُگُم واوِیلا
اَز مُو وُ تُو دِگَه جِشتی کِه کُنِم جَنگ وُ جِدَل
لااَقَل کَمِ تَحَمُّل کُو دِ پیشِ بِچِهها
بَعدِ چِل سال کِه اَزی زِندِگیِ ما بُگذَش
تُو دِری چِربی وُ مُو سَمعَک وُ عِینَک وُ عَصا
یَکِ مُور دی زِ رِفیقا وُ مِگَه بیماری
اور مُگُم اَز دِلِ مُو بی خِبَری اِی آقا
پِسِرُم ریشِ بُزی، کِلَّه بِلَن، شِلوار تَنگ
موُر مبینِد وُ مِگِد مُد شِدَه اینا پاپا
دُختِرُم موُیِ بِدَر، مانتُو وُ شِلوار کوتاه
اَز مُو وُ مَدِرِ پیرِش نِدِرِد شَرم وُ حَیا
یَکِّدُم فِجعَه شِدَه کَمِ وُ مُور اَچَّه دِرَه
شِدَه دَه سَلَه وُ خوُر تَر مُکُنَه دِلمالا
بَختِ لامَذهَبِ مُو اَز مُو چِنی وَرگِردی
کِه جِگِر گوشِهیِ مُو وَرمُو زِوَر شو دیجا
مُور بِدوشیدَه وُ لَق کِردَه وُ وابِجُّندَن
وَختِ نُو خُوردَه کُنَن ظَرفِ غِذایِ مُو سِوا
قوُم وُ خویشام کِه بِرَفتَن هَمَه اَز دُورِ بِرُم
یَکِ نیهَه کِه کُنَه دَردِ دِلُم دارِ دِوا
وَر تُو حَسرَت مُخُورُم گُل بِه جِمالِت فیاض
کِه مِتونی بِزِنی حَرفِ دِلِت بی پِروا
شاعر: اسفندیار فیاضی
