خونه بابا بزرگ

دِرْ سِرِِیْ‌ بابابُزُرْگُمْ‌ یِکْ‌ دُوْ میخِ گُنْدَهْ‌ داشْ‌
یَکْ‌ کِلیدُوْنِ بُزُرْگِ دُوْ کِنارْ اَزْ کُنْدَه‌ْ داشْ‌

کُوْچِهِشْ‌ ساباطیِهْ بُوْ خِیْ سِهْ‌ چارْ چُنْگْ‌ گِرْدِشیْ
تَنْگِ تَنْگْ‌ اُوْ جُورْ کِهْ‌ خِیْ یَکْ‌ تُوْرِه یِ‌ رَدْنَمِشی‌ْ

دِرْ سِراْ یَکْ‌ هَشْتیهْ دیوالْ‌ وُ سَقْفِشْ‌ گِچْبُریْ
دُوْ کِنارِ هَشْتیِمْ‌ تَخْتِ بُلَنْدِ آجُری‌ْ

پُشْتِ دَرْ اَزْ خِشْتْ‌ وُ اَزْ گِلْ دوُ سِهْ گِزْ بَلوُنَهْ‌ بُوْ
تَهْ سِراْ خِشْ‌ فَرْشْ‌ وُ دُوْ گُوْشِیْ سِراْ حُوضْ خُونَهْ‌ بُوْ

دُو میونِ خُونَهْ‌ دِرْیَچِیْ‌ پُرْ اَزْ اُوْوِ زِِلارْ
دُوْ کِنارِم‌ْ وَرْزِمیْ‌ بُوْ یَکْ‌ بِریقِ اَزْ سِفالْ

یَک‌ سِوُودُونِ سِفالیْ‌ دُو مِیُو چَنْ کُوزَهْ بُوْ
یَکْ‌ کُلُوخْ‌ کُوْوِ وُ چَنْ بیلْ‌ وُ کُلُنْگْ‌ دُو پوزَهْ‌ بُوْ

تَخْتِ شیرازِ دِ مُونِشْ‌ مَشْکِ دُوغْ‌ وُ ظَرْفِ ماسْ‌
کَسِهْ یِ پُرْ اَزْ قُرُوتْ، شیرازْ وُ مِسْکَمْ یِک‌ْ دُوْ تاسْ‌

دُوْ کِنارِ خُونِهْ پیِشُوْ کِنْدُکِ پُرْ گِنْدُمِهْ‌
دِیْ‌ بِرِشْ‌ کِنْدُولِهْ یِ پُرْ آرْد وُ کیسِیْ‌ بَدُمِهْ‌

دُوْ طِرِفْ‌ چَنْ‌ لُوْرَهْ‌ پُرْ لیچارْ، سِوُوْیِ شیرِهْ‌یِ
دیْ‌ بِرِمْ‌ خیکِ پُرْ اَزْ شیرازِِ شُورِِ تیرِهْ‌یِ

غالِ مُرْغُوْنِهْ‌ وُ دُوْ تَهْ‌ بیستْ‌ وُ چارْ مُرْغ‌ وُ خُرُوسْ‌
دیْ‌ سِراْ بُوْ هَشْتْ‌ پِسَرْ پُوزْدَهْ‌ نِوَسَهْ‌ چارْ عَرُوس‌ْ

ایْ‌ طِرِفْ‌ دَلیزیِهْ‌ اُوْبِرْ سِراْ اِیْوُونِهْ‌ داشْ‌
مَدِرُم‌ْ خِیْ هَمْ‌ عَرُوْسیهِشْ‌ شِریکیْ‌ تُوْنِ داشْ‌

هَرْ عَرُوسِهْ‌ یَکْ‌ اُطاِقْ وُ کُرْسیْ‌ وُ نُوْدُوْنِهْ‌ داشْ‌
غِیْرِِ ایناْ یَکْ عَمُویُمْ‌ تارْ وُ گِرْمافُوْنِ داش‌ْ

خُوْنِهِی‌ْ خُورْدِیْ‌ کِهْ‌ وَرْ یَکْ‌ لامْپِ لِمْپایْ‌ داغْ‌ مِبُوْ
اِشْکِنِیْ‌ شیرازْ دِ رُویِشْ‌ یَکْ‌ وِجَبْ‌ قِیْماِقْ مِبُوْ

گاهِه‌ْ خَرْجِ زِنِْدْگیرْ ایْ‌ چَنْ بِرارْ یِک‌ْ کُلْ‌ مِکیْ‌
دِیکِگِیْ‌ توگیْ‌ دِ مُدْبَخْ‌ هَرْ صُحُبْ‌ قُلْ قُلْ مِکیْ‌

گاهِهْ‌ چِنْگَلیْ‌ مِخارْدِم‌، گاهِ آشْ‌ یاْ جُوشْپِرَه‌ْ
گَه‌ْ شِگِمْهاْ پُرْ مِشُوْ اَزْ نُونِ‌ دُوغْ‌ تاْ خِرْ خِرَهْ‌

نُونِ تِفْتُونِ مُلایِمْ‌ رُوشْ‌ پُرْ اَزْ دارْ وُ دِواْ
گُورْدِخُورْدِمْ‌ راسْ‌ مِکِرْدَنْ‌ بَهْرِ دَسْتِ بِچِّه‌هاْ

وَخْتِ سِرْ میزُوْ مِشُوْ گُوسْپَنْدِ پِلْوارِ مِبُوْ
شُوْ دِ دُورِ هَم‌ْ بِدِمْ‌ خُرْدْ وُ کِلُوْ پیرْ وُ جِوُوْ

نِهْ‌ دِ فِکْرِ گُوشْ‌ بِدِم‌ْ نِهْ‌ بَرْف‌ وُ نِهْ‌ ریکاْ نِهْ‌ نَفْ
هِرْهِرایِ خِنْدَمِن‌ْ تاْ چَنْ‌ سِراْ اُوَرْ مِرَفْ‌

زِنْدِگی‌ْ سَدِیْ‌ بِدیْ‌ بیْ‌ شیلِهْ‌ پیلَهْ‌ با صِفا ْ
وَرْکَم‌ْ وُ بیشِشْ مِساخْتِمْ‌ جُمْلِگیْ‌ شُکْرِِ خداْ

دُوْ زِمانْ‌ بابابُزُرْگُمْ‌ سِرْپِرَسْتِ خُونَه‌ْ بُوْ
هَرْ چِهْ‌ اُو فِرْمُوْ مِداْ هَرْ هَشْ‌ بِرارْ فِرْمُوْ مِبُوْ

کاشْ‌ حالِمْ‌ مِثْلِ اُوْ وِخْتاْ سِرایِ داشْتِمْ‌
گیوِهْ یِ پاپیچِ تِنْبُونِ قِبایِ داشْتِمْ‌

آرِزُویُمْ‌ اینیْ‌ اِیْ‌ "فِیاضْ‌" کِه‌ْ یا دیوُوْنَهْ‌ شُم‌ْ
یاکِهْ‌ مِثْلِ جَدُّمْ‌ اَمْرُوزْ حاکِمِ‌ کاشُوْنَهْ‌ شُمْ

اسفندیار فیاضی